به گزارش صدای شهر به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ‌و هنر برنا؛ با گذر از نیمه نخست مرداد ۱۴۰۴ همچنان سایه‌ تعلل و ابهام بر سر مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی و هنری کشور سنگینی می‌کند. جشنواره‌هایی که هر ساله در بهمن‌ماه برگزار می‌شوند و به‌عنوان ویترین رسمی هنر جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های موسیقی، تئاتر و هنرهای تجسمی شناخته می‌شوند حالا در موقعیتی قرار گرفته‌اند که نه تنها برنامه‌ریزی دقیقی برای آن‌ها وجود ندارد بلکه بسیاری از دبیران این رویدادها هنوز معرفی نشده‌اند. مسئله‌ای که در کنار عدم شفافیت مالی، اعتبار و کیفیت این جشنواره‌ها را در معرض تهدید قرار داده است.
‌فجر بدون قطب‌نما؛ دبیران گمشده‌ جشنواره‌ها
به تازگی بالاخره آرش امینی به‌عنوان دبیر جشنواره موسیقی فجر معرفی شد. با این حال، در میان چند جشنواره اصلی فجر هنوز دو جشنواره تئاتر و تجسمی بدون دبیر باقی مانده‌اند. در شرایطی که فقط چند ماه تا آغاز فرآیند اجرایی این جشنواره‌ها باقی‌ است، این تاخیر نه‌تنها نشان از عدم انسجام در برنامه‌ریزی دارد بلکه فرصت لازم برای فراخوان، بررسی آثار، انتخاب داوران، آماده‌سازی ساز وکارها و تعامل با هنرمندان را نیز از بین می‌برد.
دبیر هر جشنواره در راس هرم تصمیم‌‌گیری آن رویداد ایستاده و نبود او عملا یعنی هیچ پیکره‌ مشخصی برای مدیریت و پیشبرد جشنواره وجود ندارد. این روند نامنظم سال‌هاست که تکرار می‌شود. دبیری تازه منصوب می‌شود، هنوز با زیرساخت و تیم آشنا نشده دوره‌اش تمام شده و فرد جدیدی جای او را می‌گیرد. این تغییرات پی‌در‌پی، نه‌تنها مانع از شکل‌گیری رویکردی پایدار و حرفه‌ای در اداره‌ جشنواره‌هاست بلکه کیفیت نهایی را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
‌وقتی شفافیت مالی قربانی سکوت می‌شود
اما بحران، تنها به نبود دبیر ختم نمی‌شود. یکی از دیگر چالش‌های عمده‌ای که متاسفانه بی‌پاسخ مانده، نبود گزارش‌های مالی شفاف درباره‌ هزینه‌کرد جشنواره‌های فجر است. پس از برگزاری هر جشنواره این انتظار طبیعی و ضروری وجود دارد که اطلاعات مالی شامل هزینه‌ها، دریافتی‌ها، حقوق و دستمزدها، اسپانسرینگ و سایر پرداخت‌ها به‌طور دقیق منتشر شود.
معاونت هنری وزارت ارشاد و سایر نهادهای مرتبط تاکنون در عمل نتوانسته‌اند چنین گزارشی را با جزئیات و به‌صورت عمومی منتشر کنند. این در حالی است که نادره رضایی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد، هفتم اسفند ماه سال ۱۴۰۳ در گفت‌و‌گویی با خبرنگار برنا؛ درباره شفافیت مالی جشنواره‌های فجر و زمان اعلام آن گفته بود: «یکی از موضوعات مهمی که در این دوره هم در سطح وزارتخانه بر آن تاکید داریم و هم به‌صورت شخصی به آن باور دارم، شفافیت مالی پس از برگزاری جشنواره‌ها است. مطمئنم که با رعایت تمامی ظرافت‌ها و دقت‌های لازم در نحوه پرداخت‌ها، شفاف‌سازی و انتشار داده‌ها، این اقدام تاثیر قابل‌توجهی خواهد داشت.»
همچنین او در این باره تاکید داشت: «بر این اساس، در پایان هر جشنواره، جزئیات مربوط به هزینه‌ها، پرداخت‌ها، کمک‌هزینه‌ها و کلیه فرایند‌های مالی مرتبط با ریز پرداختی‌ها و اسامی منتشر خواهد شد. نخستین گام در این راستا، شفافیت مالی هم‌اکنون در مرحله نهایی‌سازی اسناد و جمع‌بندی گزارش‌ها قرار دارد تا پس از تکمیل، از طریق سامانه مربوطه منتشر شود. این روند در جشنواره‌های تئاتر، موسیقی و تجسمی نیز با همان دقت و جزئیات، همراه با اسامی مربوطه، اجرایی خواهد شد.»
تاکید بر شفافیت مالی نه یک ژست رسانه‌ای که ضرورتی در مسیر پاسخگویی، ارتقای اعتماد عمومی و جلوگیری از فساد و سواستفاده‌های احتمالی‌ است. بودجه‌ مشخصی هر سال از منابع عمومی کشور به این جشنواره‌ها اختصاص داده می‌شود. بی‌توجهی به چگونگی هزینه‌کرد آن، در نهایت منجر به بی‌اعتمادی هنرمندان، رسانه‌ها و افکار عمومی خواهد شد.
‌فرصت‌هایی که از دست می‌روند
در شرایطی که تنها چند ماه تا موعد برگزاری جشنواره‌ها باقی‌ است، بسیاری از هنرمندان همچنان بلاتکلیف‌ هستند. هنوز هیچ فراخوانی برای جشنواره تئاتر یا تجسمی منتشر نشده. یعنی کسانی که در پی ارسال آثارند حتی نمی‌دانند شرایط ثبت‌نام چیست، موضوع جشنواره چیست یا داوران چه کسانی خواهند بود. تاخیر در تعیین دبیر، یعنی تاخیر در اعلام فراخوان واین یعنی افت کیفیت آثار، کاهش تعداد شرکت‌کنندگان و افت رقابت.
افزون بر این، روند کُند معرفی دبیران و عدم شفافیت مالی، انگیزه‌ هنرمندان جوان و مستقل را برای شرکت در این رویدادها کاهش می‌دهد. از سوی دیگر رسانه‌ها به‌دلیل نبود اطلاعات رسمی و به‌موقع، عملا نمی‌توانند پوشش حرفه‌ای و موثری داشته باشند.
‌آیا نهادهای بالادستی پاسخگو خواهند بود؟
گرچه برخی از مسئولان فرهنگی، وقوع جنگ‌ دوازده روزه ایران و رژیم‌صهیونیستی و درگیری‌های سیاسی را عاملی در تاخیر تصمیم‌گیری‌ها می‌دانند اما این توجیهی برای ضعف ساختاری در برنامه‌ریزی نیست. اگر جشنواره‌ای در سطح ملی قرار است برگزار شود، نمی‌توان با بی‌برنامگی آن را تا شب برگزاری کش داد. ضرورت دارد نهادهای متولی فرهنگ، خصوصا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با جدیت بیشتری به دو موضوع کلیدی بپردازند:
۱. معرفی دبیران جشنواره‌ها با فاصله‌ای معقول از زمان برگزاری
۲. انتشار عمومی و دقیق گزارش‌های مالی جشنواره‌های سال گذشته
تعلل در این دو محور، عملا بنیان حرفه‌ای جشنواره‌ها را سست می‌کند و آن‌ها را از ماموریت اصلی خود، کشف، حمایت و عرضه‌ هنر فاخر دور می‌سازد.
انتهای پیام/

Source link

سهام:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *