به گزارش صدای شهر بهراد محمدی، بازیگر نقش مسلم بن عقیل در سریال تاریخی «مهمان‌کشی» در گفت‌وگویی درباره چگونگی حضورش در این مجموعه و مسیر حرفه‌ای خود توضیح داد: متولد سال ۱۳۷۳ هستم. البته این اولین تجربه‌ام در بازیگری مقابل دوربین نبود. از شش‌سالگی در آثار تلویزیونی مانند «مسافر» به کارگردانی سیروس مقدم و «قطار ابدی» ساخته رضا عطاران بازی کردم.
وی ادامه داد: پدرم که خودش کارگردان تلویزیون است و مشوق اصلی‌ام در این مسیر بود. همیشه به بازیگری علاقه داشتم و حتی در کنار تحصیل هم این علاقه را دنبال می‌کردم. سال ۱۳۹۱ وارد رشته بازیگری شدم و به‌طور جدی وارد دنیای تئاتر شدم. در سال ۱۳۹۷ نیز در مجموعه اپیزودیک «روزگار» به کارگردانی مرحوم سیامک صرافت بازی کردم. در تمام این سال‌ها در تئاتر فعال بودم و صبر کردم تا فرصتی مناسب برای ورود جدی به دنیای تصویر فراهم شود.
محمدی درباره چگونگی انتخابش برای سریال «مهمان‌کشی» گفت: سال گذشته در تئاتری با عنوان «مرگ با طعم نسکافه» ایفای نقش می‌کردم. آقای کریمی، مسئول انتخاب بازیگران این مجموعه، آن اجرا را دیدند و برای حضور در این سریال دعوت شدم. ابتدا قرار نبود نقش مسلم را بازی کنم و برای نقش دیگری قرارداد بسته بودم. حتی تمرین‌های سوارکاری و رزم را هم برای آن نقش شروع کرده بودم. اما درنهایت شرایطی پیش آمد که من برای نقش مسلم به آقای کاوری معرفی شدم، تست گریم دادم و این فرصت برایم رقم خورد.
وی درباره دشواری‌های بازی در این نقش گفت: نقش مسلم بن عقیل با صحنه‌های سوارکاری، رزم و جنگ همراه بود که نیاز به تمرین‌های فشرده و طاقت‌فرسا داشت. مثلا یک بار گروه بدل‌کاری حین تمرین با شمشیر انگشت من را بریدند و کار به بخیه کشید. از طرفی، شرایط آب‌وهوایی بسیار سخت بود. در یک سکانس، در سرمای منفی ۱۰ درجه باید روی زمین می‌خوابیدم، آن هم تقریبا بدون لباس. یا در سکانس‌هایی در گرمای بالای ۵۰ درجه کویر‌های یزد بازی داشتیم. نزدیک ۹ ماه درگیر این پروژه بودم.
محمدی درباره ویژگی برجسته شخصیت مسلم گفت: مهم‌ترین خصلت مسلم، ولایتمداری‌اش بود. برای او، اول و آخر، حرف امام حسین (ع) بود. یکی از دیالوگ‌هایش این بود که می‌گفت: «حسین در همه‌چیز اولی است». این فقط یک شعار نبود، بلکه اولویت واقعی زندگی او بود. هیچ چیز برایش مهم‌تر از امام نبود.
وی در ادامه افزود: مسلم پهلوانی است که در بزنگاه‌ها جلوه پیدا می‌کند. او انسانی است متواضع، اهل کار و تلاش در نخلستان، سر به زیر و خانواده‌دوست اما وقتی پای ظلم و بی‌عدالتی در میان باشد، وارد میدان می‌شود. شخصیتی با درون آرام و بیرونی قهرمانانه.
در پایان محمدی به نکته‌ای درباره لحن دیالوگ‌ها در این سریال اشاره کرد و گفت: نمی‌دانم دقیقا از چه زمانی این ذهنیت شکل گرفت که اگر کاری تاریخی است، حتما باید دیالوگ‌ها سنگین و کتابی باشد؛ مثل «من باید بروم و او را آزاد کنم و بر اراده خویش پافشاری نمایم… ». در این سریال سعی کردیم راه میانه‌ای را انتخاب کنیم. جایی که امام حسین(ع) صحبت می‌کنند یا خطبه و نامه‌ای خوانده می‌شود، زبان رسمی و ادبی است؛ اما در صحنه‌های دیگر زبان ساده‌تر و قابل‌درک‌تری به کار گرفته‌ایم. در عین حال، از محاوره کامل نیز دوری کردیم. این تعادل، به باورپذیری و ارتباط بهتر با مخاطب کمک کرد.
انتهای پیام/

Source link

سهام:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *