به گزارش صدای شهر اعلام کرد: شکاف طبقاتی در بازار مسکن ایران طی دو دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. در حالی که دهک های پردرآمد توانستند مالکیت ۱.۸ میلیون مسکن در سال ۱۳۸۶ را به ۲.۷ میلیون در سال ۱۴۰۲ افزایش دهند.
بر اساس این گزارش، دهک های کم درآمد تنها از ۹۰۰ هزار به ۱.۴ میلیون مسکن رسیده‌اند. این روند نشان می دهد رشد مالکیت عمدتاً به نفع دهک های بالا بوده و دهک های کمتر همچنان در حاشیه مانده‌اند.
در حوزه سکونت استیجاری نیز نابرابری مشهود است. سهم دهک اول از اجاره نشینی از ۳ به ۶ هزار در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته. در حالی که دهک دهم از ۲.۴ هزار رسید. این آمارها نشان می دهد خانوارهای کم درآمد بیش از پیش به اجاره نشینی وابسته شده‌اند و امکان خانه دار شدن برای آنان دشوارتر است.
سیاست های دولت در واگذاری تأمین مسکن به بخش خصوصی به جای هدایت مستقیم ساخت و ساز برای اقشار کم درآمد، نقش مهمی در تشدید این نابرابری ایفا کرد. حمایت از فعالیت های سوداگرانه در حوزه مسکن موجب شده تا خانوارهای ثروتمند نه تنها صاحب خانه‌های شخصی باشند بلکه مالک واحدهای جدید نیز شوند. در حالی که دهک‌های کم از این چرخه خارج مانده‌اند.
در مجموع الگوی نابرابری در مالکیت مسکن نه تنها کاهش نیافته بلکه به طور مستمر در حال افزایش است. این روند، بازتابی از سیاست های اقتصادی و اجتماعی است که به جای کاهش فاصله طبقاتی آن را تثبیت و تعمیق کرده‌اند.
Source link
