به گزارش صدای شهر به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در سال‌های اخیر، گیشه سینمای ایران به تسخیر ژانر کمدی درآمده بود و فیلم‌های طنز همواره پیشتاز جدول فروش بودند، اما امروز با اکران «پیرپسر» ساخته اکتای براهنی و بازی حامد بهداد، حسن پورشیرازی و لیلا حاتمی، ورق تا حدی برگشته و گونه اجتماعی توانسته سهم پررنگی در گیشه پیدا کند.
«پیرپسر» با فروش بیش از ۱۲۷ میلیارد تومان به دومین فیلم پرفروش سال تبدیل شده و پس از آن «زن و بچه» به کارگردانی سعید روستایی که از ابتدای مرداد اکران شده در ۲۲ روز بیش از ۵۰ میلیارد تومان فروخته و نشان داده که سینمای اجتماعی همچنان می‌تواند تماشاگر جذب کند.
سلطان بی‌رقیب گیشه؛ «دایناسور» و قدرت مسعود اطیابی
با این حال، صدر جدول همچنان در اختیار ژانر کمدی است. «دایناسور» ساخته سید مسعود اطیابی با فروشی بیش از ۱۵۱ میلیارد تومان، رکورددار سال شده است. اطیابی که نامش با پرفروش‌هایی، چون «بخارست»، «انفرادی» و «هتل» گره خورده، اگرچه همواره با نقد‌های جدی از سوی منتقدان روبه‌رو بوده، اما تاثیرگذاری او بر اقتصاد سینمای ایران انکارناپذیر است.
در ادامه این موج، «صددام» ساخته پدرام پورامیری با بازی رضا عطاران و آزاده صمدی نیز ۱۲۶ میلیارد تومان فروش داشته و جایگاه محکمی در میان پرفروش‌های سال پیدا کرده است. همچنین «مرد عینکی» ساخته کریم امینی با بازی بهرام افشاری توانسته ۶۴ میلیارد تومان فروش را به ثبت برساند.
ناکامی پیشکسوت‌ها و سقوط بعضی اجتماعی‌ها
با وجود موفقیت برخی آثار اجتماعی، همه فیلمسازان این ژانر شرایط خوبی ندارند. «زیبا صدایم کن» ساخته رسول صدرعاملی کارگردانی که با آثاری، چون «من ترانه ۱۵ سال دارم» در سینمای ایران ماندگار شده هنوز فاصله زیادی با ۲۰ میلیارد تومان فروش دارد.
وضعیت برای سیروس الوند حتی بحرانی‌تر است؛ «آنجا همان ساعت» او نتوانسته حتی به یک میلیارد تومان برسد. اما عجیب‌ترین سقوط متعلق به «تَرک عمیق» ساخته آرمان زرین‌کوب است که با وجود ژانر اجتماعی-سایکودرام، تنها ۱۳ میلیون تومان فروش داشته است.
دو سوی سینمای امروز؛ شکوه جوان‌ها، سکوت پیشکسوت‌ها
گیشه این روز‌های سینمای ایران چهره‌ای دوگانه دارد؛ از یکسو، جوان‌هایی، چون سعید روستایی و اکتای براهنی با فیلم‌های اجتماعی خود درخشان ظاهر شده‌اند و از سوی دیگر، نام‌های بزرگی، چون صدرعاملی و الوند با شکست‌های سنگین مواجه شده‌اند. این تناقض، نشانه تغییر ذائقه مخاطبان و شاید آغاز فصل تازه‌ای در سینمای ایران است.
امیدواری در سایه جنگ
با وجود گذر از جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل و فضای سنگین اجتماعی، مردم همچنان به سینما می‌روند. این اتفاق، نشانه‌ای امیدوارکننده است؛ گیشه سینمای ایران هنوز نفس می‌کشد و در میان بالا و پایین‌ها، امید به ادامه حیاتش زنده است.
انتهای پیام/
Source link
