به گزارش صدای شهر سعید هاشم‌زاده منتقد سینما درباره پیش‌بینی فیلم‌هایی که احتمال دارد گزینه اسکار ۲۰۲۶ باشند، گفت: در پرسش شما سه فیلم «زن و بچه»، «پیرپسر» و «غریزه» مطرح شدند. به نظر من نمایندگی ایران در اسکار باید از دو جهت بررسی شود؛ یکی از فیلم‌هایی که در جشنواره‌ها مورد توجه قرار گرفتند و توانستند جایزه یا دستاوردی داشته باشند. در این زمینه واقعیت این است که فیلم سعید روستایی فقط در کمپ بوده و توجهی هم از سوی منتقدان به آن نشده است. منتقد‌ها چیزی درباره آن ننوشته‌اند و جایزه‌ای هم به دست نیاورده که برای فیلم جایگاه خاصی ایجاد کند.
حضور در جشنواره‌ها برای اسکار تعیین‌کننده هستند
هاشم زاده ادامه داد: از سوی دیگر فیلم «پیرپسر» را داریم که در یک جشنواره رده‌بالا حضور داشته است ولی آن جشنواره رتبه A نداشت. نکته مهم این است که جشنواره‌ها و گریدشان برای اسکار اهمیت زیادی دارند، به‌ویژه برای گرفتن پخش‌کننده‌ها و اکران بین‌المللی. در حقیقت پخش‌کننده‌های خارجی هستند که فیلم را به سمت اسکار هدایت می‌کنند.
بدون پخش‌کننده قوی راهی به اسکار نیست
این منتقد سینما با اشاره به اهمیت پخش‌کننده قدرتمند گفت: اگر فیلمی پخش‌کننده قوی داشته باشد، شانس دیده شدنش بیشتر می‌شود. فکر می‌کنم فیلم «غریزه» سیاوش اسعدیان شانسی ندارد، چون با وجود حضور در چند جشنواره، هیچ‌کدام از آنها رتبه A نداشتند. علاوه بر این، فیلم هنوز در سینمای ایران اکران نشده و معلوم نیست در داخل چه استقبالی از آن خواهد شد.
وی افزود: در نهایت فقط دو فیلم «زن و بچه» و «پیرپسر» باقی می‌مانند. اگر از نظر جوایز نگاه کنیم، «پیرپسر» یک جایزه خوب گرفته است ولی از نظر اعتبار جشنواره‌ای «زن و بچه» می‌تواند گزینه بهتری باشد. با این حال اگر از من بپرسید کدام‌یک موفق می‌شوند؟ به نظرم هیچ‌کدام. تجربه فیلم‌های اصغر فرهادی نشان داده که تمام این عوامل باید همزمان کنار هم باشند تا یک فیلم بتواند نامزد و سپس برنده اسکار شود.
تجربه اصغر فرهادی نشان داد کیفیت کافی نیست
هاشم‌زاده درباره اهمیت همزمانی عوامل موفقیت بین‌المللی گفت: اگر به فیلم «جدایی نادر از سیمین» بعد از «درباره الی» نگاه کنیم که پخش جهانی خیلی خوبی داشت، می‌بینیم فیلم هم پخش‌کننده جهانی درستی پیدا کرده بود، هم اکران و استقبال خوبی داشت، هم در جشنواره‌هایی مثل برلین و گلدن‌گلوب دیده شد و در نهایت اسکار گرفت. آن زمان بحث کیفیت زیاد مطرح می‌شد اما واقعیت این است که فقط کیفیت کافی نیست. حتی اگر همه این فیلم‌ها کیفیت خوبی داشته باشند، باز هم اسکار لزوما به آنها توجه نمی‌کند. نمونه‌اش «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی بود که میراماکس پخش آن را برعهده داشت و همین پخش بین‌المللی باعث شد فیلم دیده شود. به نظر من هرچند «پیرپسر» از نظر فنی از بقیه فیلم‌های مطرح‌شده جلوتر است و احتمالا نتیجه بهتری بگیرد ولی باز هم بعید می‌دانم به جمع پنج تا ۱۰ نامزد نهایی اسکار برسد.
ترکیب هیات انتخاب؛ صنفی یا سلیقه‌ای؟
هاشم‌زاده درباره ترکیب هیات انتخاب نماینده اسکار و نقش خانه سینما توضیح داد: در گذشته، اعضای خانه سینما در جلسات بنیاد فارابی حضور داشتند. یک منتقد یا تهیه‌کننده که عضو خانه سینما بود به‌عنوان بخشی از هیات انتخاب معرفی می‌شد. حالا سوال این است که خانه سینما چگونه می‌خواهد این هیات را تشکیل دهد؟ آیا قرار است از همه اصناف نمایندگانی حضور داشته باشند؟ این موضوع مهمی است که بدانیم سیاست‌گذاری خانه سینما چیست و با چه رویکردی می‌خواهد به این هیات نگاه کند. اگر ترکیب هیات صنفی باشد اتفاق جالبی خواهد افتاد. چون من خودم عضو انجمن منتقدان و نویسندگان هستم و این می‌تواند یک مسیر صنفی درست باشد. با این حال واقعیت این است که خانه سینما خودش هم سلیقه خاصی دارد.
مدیریت بسته در خانه سینما
این منتقد سینما با اشاره به جهت‌گیری‌های محدود در تصمیم‌گیری‌های خانه سینما گفت: متاسفانه به همین دلیل است که معمولا مدیریت در خانه سینما در اختیار افرادی از یک تیم یا جریان خاص قرار می‌گیرد؛ بنابراین احتمال زیادی هست که همان تیم دوباره هیات انتخاب را شکل بدهد و طبیعی است که سلیقه آنها در تصمیم‌گیری‌ها اعمال شود.
انتخاب نماینده ایران در اسکار همیشه سلیقه‌ای است
هاشم‌زاده در پایان گفت: چه در گزینش برعهده فارابی و چه در دست خانه سینما، ماجرا در نهایت مبتنی بر سلیقه است. این روند نه صنفی است و نه بر پایه رای‌گیری از یک جمع گسترده، بلکه در یک محدوده تصمیم‌گیری می‌شود و انتخاب نهایی شکل می‌گیرد.
انتهای پیام/
Source link
«زن و بچه» و «پیرپسر» شانسی در اسکار ۲۰۲۶ ندارند
سهام:
